Omurgada dejenere disk hastal��� (DDH), toplumda her
ya�ta rastlanabilecek, kronik bel a�r�s�, hareket
k�s�tlamalar� ve di�er etkileri ile �ok s�k ya�anan bir
rahats�zl�kt�r. �al��ma ortam�nda, i�g�c� kayb� nedeniyle,
rand�man d���kl��� ve ba�ar�s�zl��a neden olmaktad�r.
DDH�da a�r�ya neden olan etken morfolojik yap�s� bozulmu�
olan disk dokusudur. Disk dokusunun
morfolojisinin bozulmas�, omurgan�n vertebralar�
aras�ndaki normal hareket aral���n�n artmas�na ve sonu�
olarak segmental instabiliteye neden olmaktad�r. Mekanik
olarak stabilitenin bozulmas�, klinik olarak bel a�r�s�n�
ortaya
��karmaktad�r. DDH�da bozulmu� olan segmentler aras�
hareket aral���, tedavi olarak, izafi hareketi ortadan
kald�ran
tespit y�ntemleri ile yap�lmaktad�r. Bu y�ntemin
dezavantaj� ise, rijit olarak stabilizasyonu sa�lanan
segmentlere
kom�u olan disk aral�klar�nda, kronik d�nemde sekonder
olarak disk dejenerasyonunun geli�mesidir.
Son y�llarda klinik olarak kullan�ma girmi� olan
posterior dinamik sistemler ise, segmentler aras�ndaki
harekete
belli bir oranda izin vererek (kemik f�zyonu olmaks�z�n),
dejenere disk hastal�klar�n�n tedavisinde kom�u segment
rahats�zl�klar�na neden olmaz, dolay�s�yla bu sistemler
kullan�mda tercih edilmektedirler.
Bu �al��mada, omurgada olu�an dejenere disk hastal���nda,
segmentler aras�ndaki hareket aral���n�n de�i�iminin
fotogrametrik olarak belirlenmesi, in-vitro (laboratuar
ortam�nda �l��mlerle) �artlarda yap�lacakt�r. Model olarak
kullan�lacak dana lomber omurgas�n�n rostral b�l�m�ne
ani d�nme ekseninden belli uzakl�kta y�kleme yap�larak,
moment etkisi olu�turulacak, fleksiyon ve ekstansiyon
y�klemeleri sonucunda posterior dinamik ve rijit
stabilizasyon
incelenecektir. |